خيلي وقت بود كه مخالفان دولت منتظر فرصتي براي احضار رييس جمهور به مجلس بودند. آشفتگي موجود در عرصه هاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي و … اين وقت را مهيا كرد و حالا
نماینده مجلس:سوال از مدیر چمهور،نان شب عده ای از نمایندگان مجلس است/ باید به رفراندوم تن بدهیم
عبارات مهم : سياسي
خيلي وقت بود كه مخالفان دولت منتظر فرصتي براي احضار رييس جمهور به مجلس بودند. آشفتگي موجود در عرصه هاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي و … اين وقت را مهيا كرد و حالا پرسش از رييس جمهور اعلام وصول شده است هست. روحاني كمتر از يك ماه وقت دارد تا در صحن علني حاضر شده است و پاسخگو باشد. حاميان دولت ولی بر اين باورند كه رييس جمهور مي تواند اين موقعيت را براي خود تبديل به وقت كرده و با بيان ناگفته ها، خود و همكارانش را از اتهام ايجاد چنين اوضاعي تبرئه كند.
سوال از مدیر چمهور،نان شب عده ای از نمایندگان مجلس است/ باید به رفراندوم تن بدهیم ، نماینده مجلس
قاسم ميرزايي نكو، نماينده پایتخت کشور عزیزمان ایران و عضو فراكسيون اميد در مجلس اعتقاد است كه ميزان قابل توجه بودن جلسه پرسش از روحاني بستگي به تصميم او در مورد بيان پشت پرده ها دارد. اين نماينده مجلس به نتيجه جلسه خوشبين است و با در نظر گرفتن شمار اندك مخالفان دولت به قانع شدن پارلمان از توضيحات رييس جمهور اميد دارد. قانع كردن مجلس را ولی براي روحاني كافي ندانسته و اصرار دارد كه مردم بايد بعد از شنيدن سخنان رييس جمهور قانع شوند. با اشاره به اينكه وكلاي ملت مكانيزمي براي سنجش آراي موكلان خود به صورت مورد به مورد در اختيار ندارند، «همه پرسي» را بهترين ابزار موجود براي اطلاع از نظر مردم معرفي مي كند.
او اعتقاد است كه اكنون وقت همه پرسي است و روحاني به عنوان شخص اول اجرايي كشور بايد ضمن دفاع از کارها و عملكرد خود زمينه اظهارنظر مردم در مباحث مهم را فراهم كند. او همچنين تاكيد مي كند كه پرسش از رييس جمهور، استيضاح و حتي تغيير در كابينه مشكلي را حل نمي كند و به جاي اين كارها بايد به فكر تقويت انسجام داخلي بود. راهكارش نيز براي تقويت انسجام توجه و عملياتي كردن راهكارهاي رييس دولت اصلاحات است.
خيلي وقت بود كه مخالفان دولت منتظر فرصتي براي احضار رييس جمهور به مجلس بودند. آشفتگي موجود در عرصه هاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي و … اين وقت را مهيا كرد و حالا
پرسش از رييس جمهور به جريان افتاده هست. به نظر شما آقاي روحاني چطور بايد اين موقعيت را براي خود به وقت تبديل كند؟
بحث پرسش از رييس جمهور از يك سال قبل مطرح بوده و طيف خاصي آن را دنبال مي كنند، گويي نان هر شب ارزش پرسش و عنوان ناكارآمدي دولت و شخص آقاي روحاني هست. حالا كه كار به اينجا رسيده به نظر من رييس جمهور بايد خيلي سريع به مجلس آمده و با نمايندگان صحبت كند. حتي بهتر است كه تا پايان مهلت يك ماهه نيز صبر نكند. پيشنهاد ما اين بود كه قبل از اعلام وصول پرسش با نمايندگان صحبت و مذاكره كند ولی حالا كه اين كار را نكردند بايد هرچه سريع تر با مجلس وارد گفت وگو شود.
تاكيد روي هرچه سريع تر به اين خاطر است كه فكر مي كنيد تاخير در اين اقدام وضعيت را پيچيده تر مي كند؟
بله، اكنون پرسش از رييس جمهور به جريان افتاده و استارت طرح عدم كفايت نيز خورده هست. استيضاح هاي وزرا هم در پيش هست. با توجه به شرايط ويژه كشور و اتفاق نظر همه در مورد عادي نبودن اين وضعيت، طرح پرسش جايگاهي نداشت و ادامه اين رويه حتما وضعيت را پيچيده تر مي كند. رييس جمهور نيز در نامه خود به شرايط خاص كشور اشاره و مطرح كرده كه براي جلوگيري از اختلاف بين قوا، رسيدگي و پايان دادن به دل نگراني دلواپسان ضروري است گرچه آنها هميشه دل نگرانند.
سوال از مدیر چمهور،نان شب عده ای از نمایندگان مجلس است/ باید به رفراندوم تن بدهیم ، نماینده مجلس
يعني منافع جناحي را در اين پرسش پررنگ تر از عوامل ديگر مي بينيد؟
من احساس مي كنم كه از ابتداي طرح اين پرسش يك تقابل سياسي وجود داشت زيرا يك عده خاصي امضا جمع مي كردند و عده اي هم تلاش مي كردند كه تعداد امضاها به نصاب نرسد. مجموعه دولت هم تلاش هايي مي كردند كه كار به اينجا نرسد. آقاي لاريجاني و ديگران هم خيلي تلاش كردند ولی نهايتا پافشاري عده اي موجب شد كه پرسش اعلام وصول شود. تلاش ارزش بر اين بود كه بگويند بالاخره رييس جمهور را به مجلس آورديم. به نظرم اين نشانه خوبي نيست، مخصوصا در وضعيت فعلي. در عين حال حالا كه اين وضعيت ايجاد شده است انتظار مي رود كه رييس جمهور وقت را مغتنم شمرده و با مردم نيز سخن بگويد. به هر حال مردم نيز حق دارند كه حرف هاي رييس جمهور را شنيده و در جريان همه پرسشها باشند.
فكر مي كنيد مردم و نمايندگان انتظار شنيدن چه حرف هايي را دارند؟ روحاني چه بگويد كه همه قانع شوند؟
خيلي وقت بود كه مخالفان دولت منتظر فرصتي براي احضار رييس جمهور به مجلس بودند. آشفتگي موجود در عرصه هاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي و … اين وقت را مهيا كرد و حالا
رييس جمهور بايد بپذيرد كه كم گذاشته، با بدنه اصلاحات تعامل تام و تمام نداشته، با همه كساني كه او را ياري كرده و تلاش كردند كه براي دور دوم در پاستور كرسي داشته باشد، نامهرباني كرده و به آنان بي توجه بوده هست. مهم تر از همه به خواست مردم بي توجهي كرده و كمترين خواسته سياسي آنان را پيگيري نكرده يا اگر هم كاري كرده به مردم گزارش نداده هست. بعد حالا بايد بعد از عذرخواهي از ناگفته ها در مورد موانع پيش روي خود و تصميم گيري هاي خارج از اختيارش بگويد. بايد بگويد كه مشكلات دولت از كجا نشات مي گيرد.
پيش بيني شما در مورد نتيجه اين پرسش چيست؟ فضاي مجلس مستعد قانع شدن از توضيحات رييس جمهور است يا خير؟
نمايندگاني كه قانع نمي شوند، عددي ندارند. شما به سابقه پرسش از رييس جمهور در مجلس هم كه نگاه كنيد بايد به اين نتيجه رسيد كه مجلس قانع مي شود. در وقت احمدي نژاد هم پرسش طرح شد و نهايتا به پادرمياني رهبري رسيد و عنوان ختم به خير شد.
سوال از مدیر چمهور،نان شب عده ای از نمایندگان مجلس است/ باید به رفراندوم تن بدهیم ، نماینده مجلس
يعني روحاني مي تواند مجلس را قانع كند؟
آقاي روحاني يك دوراني خيلي تند خطاب و عتاب مي كرد و همه دلواپس بوديم كه اين رويكرد ممكن است به تقابل هاي خاص بينجامد. اكنون نيز فكر مي كنم كه همين نگراني وجود دارد. حتي به نظر مي رسد خود آقاي روحاني نيز به ايجاد اين تقابل مايل هست. تقابلي كه در مورد آمدن و نيامدن روحاني مجلس ايجاد شد، مي تواند ادامه يافته و به اينجا برسد كه روحاني در مجلس بیانات تندي را بيان كند.
به فرض كه روحاني به مجلس آمده و خيلي هم تند صحبت كند. اين ماجرا چه سودي براي طراحان پرسش دارد؟ منفعت آنان از فراخواندن رييس جمهور در شرايط فعلي به مجلس چيست؟
نمي دانم؛ اين را بايد از آنها بپرسيد. فكر مي كنند اگر آقاي ربيعي يا هر وزير ديگري برود ظرف دو ماه آن وزارتخانه گل و بلبل مي شود. اصلا اين طور نيست. شايد تغييرات در حد ١٠ يا ١٥ درصد باشد ولی با تغيير افراد تحول خاصي ايجاد نمي شود. فرض كنيم كه اكنون استيضاح كرده، عدم كفايت رييس جمهور را كليد زده و بعد هم رييس جمهور ديگري گزینش كنند؛ مگر با اين روش شرايط كشور تغيير مي كند؟ به نظر من اين آدرس غلط دادن هست. اگر كسي دلسوز نظام، انقلاب و پيرو خط رهبري است بايد بر حل و فصل مشكلات در درون خانواده تاكيد داشته باشند. همه ما مي دانيم كه اين وضعيت حاصل زحمات راديو و تلويزيون ملي در سه، چهار سال گذشته يا زحمات شبكه هاي اقتصادي خارج از دولت هست. اين طور نيست كه فقط دولت مسوول اين وضعيت باشد. درست است كه دولت نوك پيكان امور اجرايي كشور است و بايد پاسخگو باشد ولی نمي توان عوامل ديگر را نيز ناديده گرفت. اميدوارم حالا كه اين پرسش مطرح شده است به آنجا انجامد كه رييس جمهور در مجلس حاضر شده است و پاسخگو باشد.
شما فكر مي كنيد رييس جمهور در آن جلسه به صراحت و شفافيتي كه مردم انتظار دارند، سخن بگويد يا اينكه مثل موارد قبلي گفت وگو با مردم حرف هاي كلي و تكراري بزند؟
با توجه به سابقه صحبت ها و موضع گيري آقاي روحاني از وقت انتخابات گرفته تاكنون به نظرم مي رسد كه آدم جدي اي باشد و پرسشها را خوب بشناسد. روحاني فردي مطلع و آشنا به پرسشها امنيتي، سياسي و اجتماعي است و مي تواند خوب مطالب را تجزيه، تحليل كند. حداقل در جلسات خصوصي كه خوب صحبت مي كند. بعد از همين جلسه هيات رييسه فراكسيون اميد با رييس جمهور گفته بودند كه مطالب رسانه اي نشود. اين يعني به هر حال ناگفته هايي وجود دارد.
جريان اصلاح طلب يا حامي دولت در مورد اين پرسش چه نگاه و رويكردي دارد. به هر حال قانع نشدن از پرسش به زيان دولت است و قانع شدن نيز مي تواند پالس هاي منفي مبني بر نمايشي بودن عملكرد مجلس به جامعه بدهد.
اينكه قانع شدن پالس منفي مبني بر نمايشي بودن عملكرد مجلس به جامعه مي دهد درست نيست چراكه اگر قانع شوند نشان دهنده رويكرد مثبت براي حل مشكلات كشور هست. اتفاقا اگر جلسه برگزار و مثبت تمام شود نتايج پرثمري را به دنبال خواهد داشت و با توجه به موضع گيري هاي سران اصلاحات همخواني و همبستگي را در برابر كساني كه برجام را آتش مي زنند، نشان خواهد داد. به هر حال رويكرد نمايندگان بستگي به حرف هاي روحاني دارد. اگر رييس جمهور در مقابله با سوالات (گرچه وظايف وزرا و بانك مركزي بوده است) خوب و كامل توضيح دهد، نتيجه خوبي حاصل خواهد شد.
با توجه به سابقه گفت و گوي هاي تلويزيوني رييس جمهور فكر مي كنيد در مجلس حرف تازه اي خواهد زد؟
دو گمانه بيشتر وجود ندارد؛ يك گمانه اين است كه اراده اي براي بيان حرف ها نيست و تصور مي شود كه بيان آن فايده اي ندارد. من فكر مي كنم اين گمانه صحيح يا جدي نيست زيرا به هرحال روحاني سكاندار امور اجرايي كشور است و نمي تواند اين طور فكر كند. گمانه دوم اين است كه رييس جمهور فكر مي كند در اين وضعيت كه يك جرياني هر روز و مدام مشغول سياه نمايي هست؛ مطالب ديگري را نگفته و با اضافه كردن خاك آب را گل آلودتر از اينكه هست، كند. در پيش گرفتن اين سكوت از سوي يك فرد عاقل و انديشمند سياسي بعيد نيست. مثل همان حكايتي كه قرار شد براي اثبات مادري دو زن، فرزند را از وسط به دو نيم كنند و مادر واقعي مهر مادري خودش را فداي زندگي فرزند مي كند.
گمانه دوم درست باشد احتمال دارد كه در جلسه بررسي پرسش نيز حرف هاي ويژه اي نگويد و سكوت خود را ادامه دهد.
اين طور كه راي نمي آورد.
همان طور كه گفتم تعداد آنها زياد نيست. حتي كمتر از همين ٨٠ نفر امضا كننده هست. حدود ٦٠ نفر نماينده تند داريم.
اگر مجلس در حالي از پاسخ هاي روحاني قانع شود كه او حرف هاي قابل توجه و ويژه اي نزده، اميدي در جامعه ايجاد مي شود؟
به نظر من اين اتفاق نمي افتد. به نظر من اين پرسش تكليف را روشن مي كند. يا حرف هاي رييس جمهور باعث مي شود كه به نتايج مطلوب برسيم يا چيزي در دست نداريم و مشخص مي شود.
بهتر است كه روحاني به صحن مجلس آمده و حرف هاي خود را بزند يا پرسش منتفي شود؟
به نظر من بالاخره مملكت نياز به پشتيباني مردم دارد. قانع شدن يك نماينده كفايت نمي كند. من به عنوان نماينده از كجا بدانم كه موكلين من مي خواهند از حرف هاي روحاني قانع شوم يا نشوم. ارزيابي راي مردم در سلسله مراتب انجام وظايف نمايندگي مكانيزمي ندارد. براي همين بايد در مباحث مهم مثل برجام، رابطه يا گفت وگو با امريكا و… با نظر و راي مردم تصميم گيري بشود. بايد از مكانيزم پرسش از مردم استفاده كرد تا معلوم شود كه افكار عمومي چه مي خواهند.
منظورتان اين است كه روحاني با مردم حرف بزند و بعد در يك همه پرسي از مردم بپرسيم كه قانع شده است اند يا خير؟
بله، بايد روشن شود كه نظر مردم چيست. روحاني به عنوان رييس جمهور اختياراتي دارد و مي تواند نظرخواهي و همه پرسي از مردم را مطرح كند. مي تواند از مردم در مورد سياست خارجي، رابطه با امريكا، پاسخ به ترامپ در مورد گفت وگو و… بپرسد. اگر مردم در آینده خودشان راي و نظري داده باشند تا آخر دفاع و ايستادگي مي كنند.
شما از ابزار همه پرسي به عنوان يك ابزار مناسب در شرايط فعلي صحبت مي كنيد ولی چه كسي بايد اين را طرح كند. مردم كه نمي توانند بگويند همه پرسي برگزار كنيد. اين وظيفه شما به عنوان نماينده يا خود رييس جمهور هست.
بله، من هم به همين خاطر امروز مي گويم كه اكنون وقت همه پرسي هست. من كار ديگري نمي توانم انجام دهم. در چارچوب حقوق و قوانين حاكم بر نمايندگي مي گويم كه بايد مردم را در تصميم گيري ها دخيل كرد. اگر مردم در صحنه باشند ما به نتيجه مطلوب خواهيم رسيد. حضور مردم در مراسم و راهپيمايي ها نشان از حضور بخشي از آحاد مردم موافق است ولی نشان از تمامي مردم و اكثريت قاطع نيست. ما مانند راي به جمهوري اسلامي در پرسشها مهم نياز به مشاركت همه مردم داريم. بايد اجازه دهيم كه مخالفين يا ممتنع ها هم اظهار و عنوان راي كنند به خصوص اكنون و در اين شرايط ويژه به راي مردم نياز داريم.
نكته اينجا است كه بسياري از مسوولان و تحليلگران شرايط را چندان بحراني ارزيابي نمي كنند.
بله، عده اي اصرار دارند كه بگويند وضع خوب هست، مشكلي نداريم، فروش نفت انجام مي شود، تعامل با بانك هاي جهاني بدون مشكل انجام مي شود، مردم از شرايط راضي هستند و شما هم حرف مفت مي زنيد ولي من فكر مي كنم كه اينطور نيست.
شما شرايط را حاد ارزيابي مي كنيد؟
شايد برخي بگويند كه نبايد با گفتن اين حرف ها روحيه مردم را به هم ريخت ولی اگر سكوت كنيم و نظاره كنيم كه بعد از نماز جمعه مشهد تجمع برگزار مي كنند و همه شعار مي دهند «ننگ ما ننگ ما دولت… ما» به نتايج بدتري خواهيم رسيد.
چطور بايد به نتايج خوب رسيد؟ به نظر شما راهكارهاي آقاي خاتمي براي برون رفت از اين وضعيت كفايت مي كند؟
بله، براي سربلندي ايران و جمهوري اسلامي بايد قبل از حمله براندازان داخلي و خارجي سريعا به ١٥ موردي كه جناب خاتمي اشاره كردند، توجه شود و اقدام عملي نيز صورت گيرد. راه برون رفت از اين شرايط همبستگي و وحدت ملي، برطرف حصر و آزادي زندانيان سياسي، آزادي همه مطبوعات هست. در يك كلام بايد شنيدن حرف مردم را سرمشق فكر و تصميم و اجرا قرار دهيم.
براي سربلندي ايران و جمهوري اسلامي بايد قبل از حمله براندازان داخلي و خارجي سريعا به ١٥ موردي كه جناب خاتمي اشاره كردند، توجه شود و اقدام عملي نيز صورت گيرد. راه برون رفت از اين شرايط همبستگي و وحدت ملي، برطرف حصر و آزادي زندانيان سياسي، آزادي همه مطبوعات است.
اكنون وقت همه پرسي هست. من كار ديگري نمي توانم انجام دهم. در چارچوب حقوق و قوانين حاكم بر نمايندگي مي گويم كه بايد مردم را در تصميم گيري ها دخيل كرد. اگر مردم در صحنه باشند ما به نتيجه مطلوب خواهيم رسيد.
رييس جمهور بايد خيلي سريع به مجلس آمده و با نمايندگان صحبت كند حتي بهتر است كه تا پايان مهلت يك ماهه نيز صبر نكند.
فرض كنيم كه اكنون استيضاح كرده، عدم كفايت رييس جمهور را كليد زده و بعد هم رييس جمهور ديگري گزینش كنند؛ مگر با اين روش شرايط كشور تغيير مي كند؟ به نظر من اين آدرس غلط دادن است.
رييس جمهور بايد بپذيرد كه كم گذاشته، با بدنه اصلاحات تعامل تام و تمام نداشته، با همه كساني كه او را ياري كرده و تلاش كردند كه براي دور دوم در پاستور كرسي داشته باشد، نامهرباني كرده است.
اعتماد
واژه های کلیدی: سياسي | رييس جمهور | اخبار سیاسی و اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
